Stadnina koni arabskich czystej krwi w Michałowie założona została w 1953 roku. Przejęła ona konie ze zlikwidowanej w tym samym czasie stadniny w Klemensowie, koło Zamościa.
Stadnina w Klemensowie, istniejąca od 1946 roku, początkowo gromadziła konie półkrwi angielskiej. W listopadzie 1947 roku zaczęto lokować w niej konie czystej krwi arabskiej.
Pochodziły one głównie z partii koni janowskich rewindykowanych z Niemiec w 1946 roku i umieszczonych czasowo w Posadowie oraz z klaczy babolniańskich, również przywiezionych z Niemiec. Przeciwnie do sytuacji w pozostałych ówczesnych stadninach arabskich – Nowym Dworze i Albigowej, gdzie skoncetrowano konie w typie kuhailan – materiał gromadzony w Klemensowie był przeważnie w typie saklawi. Pod względem wartości dorównywał on stadom w Nowym Dworze i Albigowej.
Historia stadniny w Klemensowie była krótka. Jej de facto przeniesienie do Michałowa było skutkiem powojennych poszukiwań najlepszego dla koni arabskich środowiska. Upaństwowienie majątków ziemskich dawało możliwość wyboru spośród wielu gospodarstw. Hipolodzy w większości opowiadali się za Kielecczyzną, jako rejonem, w którym od wieków występował typ koni niedużych, suchych i uszlachetnionych.
Wybór padł na Michałów, gdzie gleba to rędzina o podłożu marglowym, zasobna w wapń, co sprzyja formowaniu się u koni dobrej tkanki kostnej i mięśniowej. Dzięki położeniu w dolinie Michałów cechuje specyficzny mikroklimat. Niewielka ilość opadów (poniżej 600 mm rocznie), bardzo płytka warstwa orna, pod nią skała wapienna, sprawiają, że przy małej ilości opadów ziemia pęka, roślinność więdnie i wysycha. Czynniki te tworzą środowisko dla koni czystej krwi arabskiej ze wszech miar korzystne.
Decyzją Ministra Rolnictwa z dnia 15.09.1953 roku, konie z Klemensowa zostały przeniesione do Michałowa. Pierwszy transport 21 klaczy dotarł do gospodarstwa 17.10.1953 roku, a kolejne trzy klacze przywieziono 25.11.1953. Z klaczami przyszło 18 źrebiąt urodzonych w 1953 roku w Klemensowie. Z kolei po zakończonym treningu na TWK Wrocław, przybyło jeszcze 8 klaczy. Klacze te, wraz z przebywającą w stadninie od 1950 roku arabską klaczą Miriam utworzyły stado wyjściowe dla michałowskiej hodowli, odnoszącej sukcesy i znanej w całym świecie.
Razem z końmi został przeniesiony do Michałowa hodowca, wówczas zastępca dyrektora klemensowskiej stadniny, pan Ignacy Jaworowski, pełniący potem w Michałowie funkcję dyrektora (aż do czasu odejścia na emeryturę w 1997 roku). Być może dlatego w niektórych publikacjach Stadnina w Michałowie traktowana jest jako kontynuacja dawnej placówki hodowlanej w Klemensowie (np. Witold Pruski ,,Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich (1778-1978) i jej sukcesy na świecie”).
W początkowym okresie istnienia stadniny dominowało w Polsce dążenie do produkowania koni większych, głębokich i kościstych do wykorzystania w rolnictwie. Nie ominęło to arabów, co niestety doprowadziło do usunięcia z hodowli kilku wartościowych jednostek. Konie michałowskie, w większości w typie saklawi, były nieco wyższe i masywniejsze od arabów w innych stadninach. Dlatego Michałów łatwiej przebrnął przez ten trudny okres.
W miarę postępu mechanizacji w rolnictwie, wzrastało zapotrzebowanie na konie do sportu, relaksu i luksusowych rozrywek. Duży popyt na araby pojawił się w bogatych krajach europejskich oraz Ameryce. Najbardziej pokupnymi stały się konie poprawnie zbudowane w typie saklawi względnie kuhailan-saklawi, o wielkiej urodzie. Konie drobne cieszyły sie mniejszym wzięciem. Uzyskanie pomyślnych w tym zakresie wyników ułatwiła w Michałowie sytuacja, że stado matek było w przewadze w pożądanym typie saklawi. Od 1960 roku, kiedy zaczął się eksport polskich arabów do Ameryki, stadnina w Michałowie zaczęła święcić wielkie triumfy.
Pierwszy pokaz za granicą – w Verden w 1973 roku – wygrała klacz Estebna, która została Czempionką Europy. Od tego momentu pasmo sukcesów michałowskich arabów trwa nieprzerwanie – wielokrotnie zdobywały one tytuły czempionów Świata, Europy, USA, wielu krajów europejskich oraz oczywiście Polski.
W ostatnich latach Michałów odnosi zdecydowanie najwięcej zwycięstw w kraju.
Z perspektywy pół wieku istnienia stadniny, najcenniejszą klaczą, która trafiła do Michałowa okazała się Estokada z linii Milordki. Rodzina klaczy Estokada to rodzina czempionów – pochodzą z niej: Estebna, Elkana, Ekstaza, Esklawa, Emisja, Emigracja, Emigrantka, Emanacja, Emilda, Emanor, Emanda, Espadrilla, Emandoria, Emandilla, Emmona, Embra, Emira.
Po latach niewątpliwej przewagi Janowa Podlaskiego na Służewcu, Michałów dochował się wybitnych koni wyścigowych. Jest to wynik konsekwentnej pracy hodowców, którzy trening na torze uznali za konieczny sprawdzian zdrowia koni.
Obecnie, obok słynnej na cały świat hodowli koni arabskich, Stadnina w Michałowie utrzymuje małe stado koni małopolskich o rzadkiej maści tarantowatej oraz kilkanaście kucy szetlandzkich. Ponadto posiada dwa stada bydła mlecznego: rasy jersey i czarno-białej z dużym dolewem holsztyno-fryza.